راهپیمایی 22 بهمن و سکوت دوستان !

امروز بیکار شدم گفتم یک بلاگ گردی کنم، یک مطلب برام جالب بود، برخی از دوستان ایام انتخابات پست هایی مبنی بر تحریم انتخابات می نوشتند، من با این مسئله مخالف بودم، به نظر من

"باید بین بد و بد تر، بد را انتخاب کرد به این امید که بد کنونی بدتر آینده باشد."

نتیجه ی تحریم انتخابات در شورای شهر تهران را دیدیم، با 15% مشارکت مردم احمدی نژاد شهردار تهران شد. بعد هم با یک سری اقدامات عوام فریب و تقلب در انتخابات ریاست جمهوری پیروز شد. 4 سال سرمایه ی مملکت دست احمدی نژاد افتاد. حالا هم دودش توی چشم همه رفته و می رود.

حال چرا کسی در مورد راهپیمایی 22 بهمن چیزی نمی گوید؟ چرا کسی تحریم نمی کند؟ خدا داند!
به نظر من اگر مردم از وضعیت موجود ناراضی هستند، بهترین روش و کم دردسر ترین روش برای ابراز اعتراض عدم شرکت در چنین مراسمی است.
یک نفر شعاری می دهد ملت نیز طوطی وار تکرار می کنند! بیکاری، فقر، فساد، نقض حقوق بشر و ... در ایران بیداد می کند، این ناشی از سیاست های آمریکا و اسرائیل است یا سیاست های غلط نظام ؟
البته با توجه به شناختی که نسبت به مردم مبارز و آگاه دارم مطمئن هستم امسال هم مثل سال های قبل در راهپیمایی شرکت می کنند.

اصولا ملت ما همیشه در صحنه هستند! حال می خواهد آزادی باشد یا نباشد! می خواهد بیکاری باشد یا نباشد! می خواهد ایران تحریم باشد یا نباشد! می خواهد تورم یک رقمی باشد، یا دو رقمی! می خواهد صندوق ذخیره ی ارزی پر باشد یا خالی! و ...